3 ژانویه 2024- مطالعه ی اخیراً منتشر شده در ژورنال  JAMA Network Open، پتانسیل مهارکننده های کوترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز (SGLT-2i) را به عنوان یک گزینه امیدوارکننده برای جلوگیری از بیماری قلبی عروقی (CVD)، صرف نظر از وضعیت NAFLD، برجسته کرده است.

این مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت، درمان با آگونیست‌های گیرندهGLP-1  و مهارکنندهSGLT-2 را با کاهش خطر عوارض جانبی قلبی عروقی عمده در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و با انواع وضعیتNAFLD  در ابتدای مطالعه، مرتبط کرد. درمان باSGLT-2i ، همچنین با کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی همراه بود.

بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) یک عامل خطر قلبی عروقی است، اما مشخص نیست که آیا آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1RA) و مهارکننده های SGLT2 با کاهش خطر قلبی عروقی در بیمارانی که همزمان به دیابت نوع 2 (T2D) و NAFLD مبتلا هستند، مرتبط هستند یا خیر.بنابراین، دکتر Sungho Bea، و همکارانش از دانشکده داروسازی، دانشگاه Sungkyunkwan، در کره جنوبی، به بررسی نتایج درمان با SGLT-2i وGLP-1RA  در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با یا بدونNAFLD ، پرداختند.

برای این منظور، محققان یک مطالعه همگروهی گذشته نگر، مبتنی بر جمعیت و سراسری را با استفاده از یک طراحی مقایسه ای فعال برای کاربران جدید این داروها انجام دادند. دو گروه از بیماران 40 ساله و بالاتر که آگونیست‌های گیرندهGLP-1  یا مهارکننده‌های SGLT2 را شروع کرده بودند، با بیمارانی با امتیاز تمایل یکسان که مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP-4i) را شروع کرده بودند، با هم مقایسه شدند.

پیامدهای اصلی عبارت بودند از (1) حوادث نامطلوب قلبی عروقی (MACE)، یک نقطه پایانی مرکب از بستری شدن در بیمارستان برای سکته مغزی، بستری شدن در بیمارستان برای انفارکتوس میوکارد (MI) و مرگ قلبی عروقی، و (2) بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی (HHF). مدل‌های خطر متناسب کاکس برای تخمین نسبت‌های خطر (HRs) استفاده شد. از آزمون Wald برای ارزیابی ناهمگنی ناشی ازNAFLD ، استفاده شد.

پس از تطبیق امتیاز تمایل 1:1، 140438 بیمار در گروه اول بازیابی شدند(SGLT-2i  در مقابل DPP-4i؛ میانگین سنی 57.5 سال؛ 56.7% مرد) و 34886 بیمار در گروه دوم قرار گرفتند(GLP- 1RA  در مقابل DPP-4i؛ میانگین سنی 59.5 سال؛ 51.3 درصد مرد).

محققان یافته های زیر را گزارش کردند

· در مقایسه با DPP-4i، درمان SGLT-2i با خطر کمتر حوادث نامطلوب قلبی عروقی(HR یا نسبت خطر= 0.78) و نارسایی قلبی(HR=0.62) همراه بود.

· درمان با GLP-1RA با کاهش خطر حوادث نامطلوب قلبی عروقی همراه بود(HR= 0.49) اما یافته ها در مورد نارسایی قلبیاز نظر آماری معنی دار نبود(HR= 0.64).

· تجزیه و تحلیل طبقه بندی شده توسط وضعیت NAFLD نتایج ثابتی را برای SGLT-2i به همراه داشت(MACE  با  NAFLD:HR=0.73؛ MACE بدون  NAFLD:HR= 0.81؛ HHF با NAFLD:HR= 0.76؛ HHF بدون  NAFLD:HR= 0.56،) و برایGLP-1RA ( MACE با  NAFLD:HR= 0.49؛MACE بدون NAFLD:HR= 0.49؛ HHF با  NAFLD:HR= 0.82؛ HHF بدون  NAFLD:HR= 0.54).

محققان نوشتند: «این نتایج از دستورالعمل‌های فعلی پشتیبانی می‌کند که آگونیست‌های گیرنده GLP-1 را به عنوان اولین خط درمانی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و کبد چرب غیرالکلی توصیه می‌کنند».

آنها افزودند: "علاوه بر این، این مطالعه پتانسیل SGLT-2i را به عنوان یک گزینه امیدوارکننده برای پیشگیری از CVD بدون توجه به وضعیت NAFLD برجسته نمود."

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/sglt-2-inhibitors-promising-option-for-cvd-prevention-in-diabetes-patients-regardless-of-nafld-status-jama-122506